Όταν ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας δεν έχει να πληρώσει για εισιτήριο στα ΜΜΜ, όταν κάποιος δολοφονείται επειδή δεν έχει αυτό το εισιτήριο, όταν το κράτος δείχνει την ανυποχώρητη στάση του αλλά και το φόβο του μέσω των διαταγών στους πραιτοριανούς του, τότε δε χωράει αμφιβολία για το ότι βρισκόμαστε εν μέσω ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος με δημοκρατικό προσωπείο.
Ένα ολοκληρωτικό καθεστώς που στηρίζεται στην αδιάκοπη επιτήρηση κάθε πτυχής της ζωής μας και στην καταστολή κάθε μορφής αντίστασης με οποιοδήποτε τρόπο. Ένα καθεστώς που τρέφεται με χρήμα και υποτακτικότητα και ξερνάει ξένους, λαθραίους, τζαμπατζήδες, αποκλεισμένους, κρατούμενους κλπ. Ένα καθεστώς που το προστατεύουν μπράβοι, καλά εκπαιδευμένοι στη μισανθρωπιά και το θάνατο. Ένα καθεστώς που απειλεί συνεχώς ότι αν δε σκύψουμε το κεφάλι θα μας πατάξει με κάθε μέσο.
Τα μεμονωμένα περιστατικά της κυριαρχίας μαζί με τα “τη δουλειά του έκανε” των υποτακτικών, συνθέτουν τη γενικευμένη επίθεση που δέχεται το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Από τη μία η οικονομική και πολιτική ελίτ, αμολάει τα σκυλιά της για να σπείρει φόβο και να θερίσει δουλικότητα. Από την άλλη η άφεση αμαρτιών που δίνουν οι αυλικοί σε όποιον “κάνει τη δουλειά του” σημαίνει την πλήρη αποδοχή του προσώπου του κτήνους από ένα μεγάλο κομμάτι των από κάτω.
Όσο όμως αυτοί μιλούν για έναν απλό έλεγχο εισιτηρίων, εμείς ακούμε για την καταλήστευση μας.
Όσο αυτοί στήνουν παντού κάμερες για την ασφάλειά μας, εμείς διακρίνουμε την προσπάθεια οικοδόμησης του πλήρους ελέγχου μας.
Όσο αυτοί μας προτρέπουν να προσέχουμε τα προσωπικά μας αντικείμενα, εμείς έχουμε ήδη αντιληφθεί τις περιφράξεις και τους αποκλεισμούς που επιβάλουν.
Όσο αυτοί φαντασιώνονται τις νέες πόλεις φρούρια και τον ολοκληρωτικό αποκλεισμό ή αφομοίωσή μας, εμείς δημιουργούμε το πολύχρωμο και πολύμορφο παζλ της αντεπίθεσής μας.
Και δε θα πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό.
Θα είναι μια αντεπίθεση συνολική και ολομέτωπη, αντίστοιχη της επίθεσης που δεχόμαστε, και θα στοχεύει κατευθείαν στα θεμέλια τους.
Για να χτίσουμε πάνω στα συντρίμια του παλιού κόσμου έναν νέο, που οι λέξεις εισιτήριο, ελεγκτής και πρόστιμο θα είναι ακόμα ένα παλιό κακόγουστο αστείο. Εναν κόσμο που θα κινείται από την αυτοδιάθεση μας και όχι από το βούρδουλα της κάθε εξουσίας. Εναν κόσμο που θα γεννηθεί από την αντίσταση, την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη των από κάτω.