ΣΤΗ ΝΙΚΑΙΑ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΓΙΟΡΤΗ ΜΑΣ…
Κυριακή μεσημέρι, 3 Ιούνη και η πλατεία Αγίου Νικολάου στη Νίκαια ανακτά κάτι από το χαμένο έδαφος της κοινωνικής συλλογικής ζωής…
Η διοργάνωση της αντιφασιστικής συναυλίας στο κέντρο των γειτονιών μας, απαντά ταυτόχρονα στις αδιαχώριστες ανάγκες και επιθυμίες μας.
Ανάγκη και επιθυμία να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, στην κατεύθυνση του ελεύθερου κοινωνικού και ατομικού αυτοπροσδιορισμού, μακριά από τους περιφραγμένους κι αποστειρωμένους τόπους της καθημερινής βαρβαρότητας, τους ασφυκτικούς χρόνους της προγραμματισμένης κανονικότητας.
Ανάγκη και επιθυμία να ζήσουμε ελεύθερα, αλληλέγγυα και συντροφικά στις γειτονιές που μεγαλώσαμε, πονέσαμε και αγαπήσαμε, μαζί με γείτονες παλιούς, μαζί με γείτονες νέους, που ήρθαν από κοντά ή μακριά, να προσφέρουμε και να ανταλλάξουμε σκέψεις, εμπειρίες, όνειρα, γνώσεις, συναισθήματα.
Ανάγκη και επιθυμία να απεγκλωβιστούμε από κάθε μορφή θεσμικής διαμεσολάβησης και τους φορείς της, όπως είναι τα κόμματα κι οι τοπικοί φορείς, οι δημοτικές παρατάξεις κι οι “κινήσεις πολιτών”, οι βουλευτές κι οι επιτήδειοι εργατοπατέρες, τα ΜΜΕ κι οι δημοσιογράφοι μαριονέτες.
Ανάγκη και επιθυμία να αποφασίζουμε ισότιμα, οριζόντια και συλλογικά συνδιαμορφώνοντας και αναλαμβάνοντας εμείς οι ίδιοι την ευθύνη για την εκτέλεση των αποφάσεών μας.
Ανάγκη και επιθυμία να υπερβούμε την ανάγκη του χρήματος και να αρνηθούμε την παρουσία του εμπορεύματος ως προϋπόθεση της κοινωνικής σχέσης και της οικειοποίησης του ελεύθερου χρόνου.
Ανάγκη και επιθυμία να ξεπεράσουμε το φόβο που διασπείρεται άλλοτε περίτεχνα – άλλοτε κυνικά μα πάντοτε συστηματικά από την κυριαρχία. Το φόβο της φτώχειας, το φόβο της απόρριψης, το φόβο της καταστολής, το φόβο της απομόνωσης, το φόβο της εγκατάλειψης, το φόβο του θανάτου.
Ανάγκη και επιθυμία να ξεριζώσουμε κάθε μορφή κοινωνικού εκφασισμού. Η διαφορετικότητα στην εθνικότητα, τη φυλή ή το φύλλο, την ηλικία ή τα σωματικά χαρακτηριστικά και τις σεξουαλικές προτιμήσεις, αποτελεί εκδήλωση της επιθυμητής κοινωνικής ποικιλομορφίας και όχι πηγή κοινωνικών διακρίσεων.
Ανάγκη και επιθυμία να σταθούμε επιθετικά απέναντι σε κάθε μορφή οργανωμένης φασιστικής απειλής. Η παρακρατική συμμορία της Χρυσής Αυγής που στο όνομα των επιφαινόμενων δημοκρατικών ελευθεριών βαπτίστηκε νόμιμο πολιτικό κόμμα, δεν παύει να είναι ένας μηχανισμός αναπαραγωγής ρατσιστικών αντιλήψεων και βίαιων επιθέσεων απέναντι σε οτιδήποτε παρεκκλίνει απ’ τα φασιστικά της ιδεώδη.
Ανάγκη και επιθυμία να αντισταθούμε στη βαρβαρότητα με κάθε τρόπο και να προσπαθήσουμε για την ελευθερία συλλογικά και ατομικά, με όλες μας τις δυνάμεις.
Ανάγκες και επιθυμίες που απαντώνται αδιαχώριστα από το περιεχόμενό τους.
Οι πλατείες, οι γειτονιές κι οι δρόμοι ανήκουν σε εκείνους που τους ζουν, σ’ εκείνους που επενδύουν εκεί την καθημερινότητα τους. Οι πλατείες μπορούν να αποτελούν κομβικούς τόπους συμπύκνωσης αυτού που εμείς ονομάζουμε συλλογική ζωή, τόπους διεκδίκησης, σύγκρουσης, κατασκευής συλλογικού νοήματος.
Σ’ αυτές τις πλατείες της Νίκαιας μεγαλώσαμε, μάθαμε να ζούμε συλλογικά και να αγωνιζόμαστε για την ελευθερία. Οι πλατείες αυτές είναι που επιθυμούμε να ξανασυναντηθούμε δημιουργικά με τους άλλους.
Η διοργάνωση αυτής της συναυλίας εντάσσεται στην ευρύτερη προοπτική παρέμβασης σε τοπικό επίπεδο, ως στρατηγική διάχυσης του συλλογικά παραγόμενου λόγου μας, ως πεδίο επανανακάλυψης του χαμένου τόπου, ως σημείο διεκδίκησης του κλεμμένου χρόνου και δημιουργίας σχέσεων αλληλεγγύης, στην προοπτική της αντεπίθεσης στο συστηματικό πόλεμο της κυριαρχίας απέναντι στους καταπιεσμένους.
Αυτοοργανωμένες συλλογικότητες και ακηδεμόνευτα συλλογικά εγχειρήματα της δυτικής Αθήνας και του Πειραιά, σύντροφοι και συντρόφισσες, μουσικά σχήματα αυτοοργανωμένου χαρακτήρα, στάθηκαν αλληλέγγυα σε όλα τα επίπεδα της διοργανωτικής διαδικασίας αλλά και κατά τη διάρκεια της εξέλιξής της, συνδράμοντας τα μέγιστα σε κάθε επίπεδο.
Η σημασία του γεγονότος ωστόσο, αναδεικνύεται στην υποδοχή που του επιφύλαξε η τοπική κοινωνία.
Εκατοντάδες κάτοικοι κάθε ηλικίας, γείτονες και επισκέπτες, βρέθηκαν από νωρίς το απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ στην πλατεία του Αγίου Νικολάου, δίνοντας τους δικούς τους τόνους στον έκδηλα αντιφασιστικό χαρακτήρα του γεγονότος. Πρόκειται για μια γιορτή, με μουσικές, χορούς, συναντήσεις, συζητήσεις, βαθύτατα πολιτικού χαρακτήρα, στα πλαίσια του αντιφασιστικού προτάγματος…
Την ίδια στιγμή που η τοπική κοινωνία εκδήλωνε με το δικό της τρόπο την άρνηση σε κάθε μορφής φασιστικές κραυγές, λίγους δρόμους παραπέρα στέκονταν, φοβισμένοι και κοινωνικά απομονωμένοι, οι εκφραστές και νοσταλγοί των πιο σκοτεινών αναμνήσεων της πόλης μας. Οι υμνητές του Χίτλερ, λάτρεις των ταγματασφαλιτών της κατοχής του ’44, υποστηρικτές των χιτών και δοσιλόγων, επιστράτευσαν για ώρες έξω από τα γραφεία τους ένα συρφετό μπράβων, αξιοποιώντας την δική τους δεξαμενή άντλησης πειθήνιων στρατιωτικοποιημένων ανθρωποειδών…
Δε μπορούμε σε καμία περίπτωση συμπληρωματικά, να θεωρήσουμε τυχαίο το γεγονός κινητοποίησης τόσο μεγάλου αριθμού δυνάμεων καταστολής, στην περιφέρεια του χώρου διεξαγωγής της συναυλίας αφενός, στα γραφεία των νεοναζί αφετέρου. Πέντε κλούβες των Υ.Α.Τ., περιπολικά οχήματα, ομάδες ΔΙΑΣ και πλήθος ασφαλιτών σε συντονισμό με την κουστωδία των χρυσαυγιτών, αναπαρήγαγαν εικόνες κατοχής στρατιωτικού καθεστώτος περιμετρικά της πλατείας, σε μια προσπάθεια κοινωνικού αποπροσανατολισμού, εκφοβισμού και απομόνωσης κάθε προσπάθειας αντίστασης και συλλογικοποίησης που καλλιεργείται στις τάξεις των καταπιεσμένων.
Εκτός από δεδομένο, αρχίζει να αποτελεί και εμφανές κοινωνικό τοπικό κεκτημένο, το γεγονός ότι ο τρόμος σπάει στους δρόμους που αναπνέουμε. Στις πλατείες που ανακαλύπτουμε ξανά. Εκεί που συναντιόμαστε με τους δικούς μας όρους, σχεδιάζοντας συλλογικά με τον καλύτερο τρόπο, τα χειρότερα για τον κόσμο αυτό, έναν κόσμο αδικίας κι εκμετάλλευσης. Κάθε μορφή οργανωμένου ή υποβόσκοντος φασισμού, κάθε τόπος οργάνωσης κι αναπαραγωγής της εξουσίας, θα μας βρίσκει επιθετικά απέναντί του!
Ο αγώνας ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση, είναι αγώνας ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας κι επίθεση σε κάθε φασιστικό της παράγωγο…
Για έναν κόσμο που θα πορεύεται προς την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση…
___________________________________________________________________________________
ακολουθεί το κείμενο που μοιραζόταν κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης καθώς και μερικές φωτογραφίες
___________________________________________________________________________________
