Στις 18 Σεπτέμβρη του 2013 ο Παύλος Φύσσας δολοφονείται από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά. Οι ενημερώσεις αρχικά μιλάνε για «διένεξη μεταξύ οπαδών που κατέληξε σε καβγά», μετά αλλάζουν σε «τσακωμό μεταξύ παρεών που εξελίχθηκε σε πολιτική αντιπαράθεση» και τέλος, καταλήγουν σε αυτό που όλοι γνώριζαν από την πρώτη στιγμή: Οργανωμένο πολυάριθμο τάγμα εφόδου του πυρήνα χρυσής αυγής Νίκαιας, έλαβε εντολή δολοφονίας και την εκτέλεσε πιστά. Το τάγμα καλέστηκε στην Αμφιάλη, περιοχή της δολοφονίας, από ντόπιο φασίστα, πήρε έγκριση από τα ανώτερα κλιμάκια της κομματικής ιεραρχίας και έσπευσε στο σημείο, με την απόλυτη κάλυψη της αστυνομίας, για να εκτελέσει τις εντολές.
Άπαντες σοκαρισμένοι και άλαλοι, ενώ ταυτόχρονα όλα τα πολιτικά κόμματα (μαζί και η χρυσή αυγή!) σπεύδουν να καταδικάσουν την δολοφονία. Άφωνη και σοκαρισμένη και η ” ελληνική κοινωνία” αλλά και τα ΜΜΕ που έβλεπαν το λαμπρότερο το μέλλον τους πουλώντας τη δολοφονία σαν προιόν.
Μα τέτοια έκπληξη απ’ όλους αυτούς τους ίδιους που οργάνωσαν τη δολοφονία; Τέτοια έκπληξη από αυτούς που περνούσαν το μαχαίρι από χέρι σε χέρι, κλείνοντας πονηρά το μάτι στους φασίστες; Η αλήθεια συχνά ειρωνεύεται το ίδιο της το περιεχόμενο, ενώ κοιτάζοντας στον καθρέφτη κραυγάζει: “Αποκλείεται να είμαι έτσι”!
Φιλήσυχη κοινωνία, κόμματα του λεγόμενου συνταγματικού τόξου, νεοναζιστικά μορφώματα δημοκρατικά εκλεγμένα, μέσα μαζικής εξιλέωσης, παριστάνουν έκπληκτοι τους αθώους κάνοντας πως δεν ξέρουν τίποτα!
Γνωρίζουμε καλά ωστόσο ότι αυτός ο συσχετισμός είναι που γεννά και τροφοδοτεί τις παραπάνω πρακτικές. Με κυρίαρχη ρητορική τον φασιστικό, ρατσιστικό και μισάνθρωπο λόγο, μας βάζει κάτω για να μας ταΐσει και να μας χορτάσει εθνική uπερηφάνια, προσβλέποντας σε εκκενώσεις εθνικού προσδιορισμού (είμαι Έλληνας, Τούρκος, Αλβανός, Ουκρανός και τίποτα παραπάνω).
Όσο περισσότερο αρέσκεται ο καθένας να τον ταΐζουν εθνική περηφάνια και να τον φορτώνουν καταπιεστικές ταυτότητες (εθνικές, τοπικές, έμφυλες, θρησκευτικές) τόσο περισσότερο θα υποστηρίζει, είτε ενεργητικά είτε παθητικά, ένα σύστημα που γίνεται όλο και περισσότερο ολοκληρωτικό. Όσο μεγαλύτερος ο αριθμός των υποστηρικτών, τόσο ισχυρότερο το άλλοθι για επιθέσεις, τραμπουκισμούς, δολοφονίες και ότι άλλο γεννήσει η βία εκείνων που μισούν τη ζωή και την ελευθερία. Πειθαρχημένοι και υποδουλωμένοι στη θλιβερή αυταπάτη του κάθε ματαιόδοξου αρχηγίσκου. Υποταγμένοι στην ιεραρχία που συνθλίβει τον άνθρωπο υποβιβάζοντάς τον σε μάζα και όχλο, μα πάνω από όλα σε πειθήνιο και άβουλο στράτευμα.
Άλλοτε οπισθοφυλακή, άλλοτε εμπροσθοφυλακή του συστήματος, χαίρει πάντοτε την υπεράσπισή του, με αντάλλαγμα τη σκληρή επίθεση που εξαπολύει σ’ όλους εκείνους που αγωνίζονται για έναν κόσμο ισότητας κι ελευθερίας. Όλους εκείνους που εγκαταλείπουν την παραίτηση και τον εφησυχασμό του καναπέ και βγαίνουν στο δρόμο αντιστεκόμενοι. Πολεμώντας με πρακτικές δημιουργικές, στίχους και μουσικές, ενάντια στους θιασώτες της καταπίεσης και της μιζέριας.
Ο Παύλος Φύσσας επέλεξε να είναι από εκείνους που δε φοβήθηκαν να αντιστέκονται και το πλήρωσε με την ίδια του την ζωή.
Όσες ταυτότητες και αν θελήσουν να του αποδώσουν (“νεαρός”, “μουσικός”, “rapper”, “καλλιτέχνης”) δε θα μπορέσουμε ποτέ να αγνοήσουμε εκείνες που ο φασίστας σιχαίνεται τόσο ώστε να τον μαχαιρώσει.
Ο Παύλος Φύσσας, όπως λέει ο ίδιος στους στίχους του, είναι ο άνθρωπος που: Ψάχνει έναν τρόπο τα δεσμά να σπάσει – Από τον κόσμο που έγινε μεγάλη φυλακή – και θα απλώσει ψηλά – πολύ ψηλά τα δυο του χέρια. Δεν είναι το θύμα και ο “ήρωας”. Είναι ο αντιφασίστας που δεν θα αφήσει σπιθαμή γης στον φασίστα και θα τον αντιμετωπίσει κοιτάζοντάς τον κατάματα . Είναι από αυτούς που θα φράζουν τον δρόμο στον φασίστα, γνωρίζοντας πως ο πιο ευκολοδιάβατος δρόμος για τον φασισμό είναι η ειρήνη που του προσφέρεται(ε).
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ
ΠΕΜΠΤΗ 18/09 στις 18:00
Πλ.Νίκης Οδός : Π.Τσαλδάρη (τριγωνάκι-ζαρντεν)