Σάββατο 9 Μαίου, στις μπασκέτες, πλάι στο κατράκειο θέατρο, στη Νίκαια. Βγαίνουμε στους δρόμους, συναντιόμαστε στα γήπεδα, προκρίνουμε αγώνες αλλιώτικους. Ενάντια σε ανταγωνισμούς, πρωταθλητισμούς, παραγοντισμούς, πληρωμένα χουλιγκανιλίκια και κάθε λογής νταβατζήδες. Από τη Νίκαια και τις γύρω περιοχές, κόσμος, μουσικές, χρώματα και συνθήματα σε τοίχους, αφίσες, πανό και μπροσούρες. Πέρα από τη διάκριση νικητή – ηττημένου, στη προοπτική δημιουργίας κοινοτήτων συνάντησης, γνωριμίας, μοιράσματος.
Η λήξη της διοργάνωσης, συμβολική αφορμή υπενθύμισης των αντιστάσεων που αναδύονται στο χρόνο, υπερβαίνοντας κυριαρχικά στερεότυπα κοινωνικών ταυτοτήτων:
Γυναίκα χτυπά νεοναζί με την τσάντα της. Σουηδία, 1985.
Η γυναίκα είναι επιζούσα ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης .
Συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε ότι η εναντίωση σε κάθε μορφή φασισμού δεν ξεκινά και δεν σταματά στις επίσημες και θεσμισμένες εκφράσεις του. Αντίθετα, διαπερνά πλήθος πρακτικών της καθημερινότητας που αφορούν στο τρόπο οργάνωσης και αναπαραγωγής των κυρίαρχων εξουσιαστικών σχέσεων. Οι αντιστάσεις συνεχίζουν να προτάσσονται στη βάση ενός διαρκώς επινοητικού αγώνα, εκκινώντας από τη συλλογικοποίηση των αρνήσεων και τη διερεύνηση του μετασχηματισμού τους σε θετικότητες. Αρθρώνονται δημιουργικά και πολύμορφα, τόσο σε συλλογικό όσο και σε ατομικό επίπεδο, διερευνώντας και προτείνοντας κατευθύνσεις διαστολής του ορίζοντα της ελευθερίας.
